ﺭﻭﻳﺎﺭﻭﻳﻰ ﺑﺎ ﻧﺎﻛﺜﻴﻦ ﻭ ﻓﺎﺟﻌﻪ ﺟﻤﻞ
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻋﻠﻰ ﻓﺮﻣﻮﺩ: (( ﺍﻯ ﻋﻠﻰ ﺗﻮ ﺑﺎ ﭘﻴﻤﺎﻧﺸﻜﻨﺎﻥ ﻭ ﺳﺘﻤﮕﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﺎﺭﺟﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺧﻮﺍﻫﻰ ﺟﻨﮕﻴﺪ)) ﭘـﻴـﻤـﺎﻧـﺸـﻜـﻨـﺎﻥ ﻳـﺎ ﻧـﺎﻛﺜﻴﻦ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺑﺘﺪﺍﺀ ﺑﺎ ﻋﻠﻰ ﺑﻴﻌﺖ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ﺳﺮﺩﻣﺪﺍﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﻃﻠﺤﻪ ﻭ ﺯﺑﻴﺮ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺩﺭ ﭘﻮﺷﺶ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻋﺎﻳﺸﻪ ﻫﻤﺴﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻭ ﻛﻤﻜﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﺩﺭﻳﻎ ﺑـﻨﻰ ﺍﻣﻴﻪ ﺳﭙﺎﻫﻰ ﮔﺮﺍﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺼﺮﻑ ﻛﻮﻓﻪ ﻭ ﺑﺼﺮﻩ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺩﺍﺩﻧﺪ ﻭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﺼﺮﻩ ﺭﺳـﺎﻧـﺪﻩ ﻭ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺍ ﺗﺼﺮﻑ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﺍﻣﺎﻡ ﺑﻪ ﺗﻌﻘﻴﺐ ﺁﻧﺎﻥ ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ ﻭ ﻧﺒﺮﺩﻯ ﻣﻴﺎﻥ ﻃﺮﻓﻴﻦ ﺑﺮ ﭘﺎ ﺷـﺪ ﻛـﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻃـﻠﺤـﻪ ﻭ ﺯﺑـﻴـﺮ ﻛـﺸـﺘـﻪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﺳﭙﺎﻩ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﺘﻔﺮﻕ ﺷﺪ ﻭ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺭﺕ ﺩﺭﺁﻣﺪﻧﺪ ﻛﻪ ﺑﻌﺪﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺨﺸﺶ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﻋـﻠﺖ ﻣـﺨـﺎﻟﻔـﺖ ﻃـﻠﺤـﻪ ﻭ ﺯﺑـﻴـﺮ ﺍﻳـﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﻓﻬﻤﻴﺪﻧﺪ ﺩﺭ ﺩﺳﺘﮕﺎﻩ ﻋﻠﻰ ﻋﻠﻴﻪ ﺍﻟﺴّﻼﻡ ﺍﺯ ﺑـﺮﻳـﺰ ﻭ ﺑـﭙـﺎﺷﻬﺎﻯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺧﻼﻓﺖ ﻋﺜﻤﺎﻥ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻭ ﭘﺴﺖ ﻭ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻴﻬﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻛﺴﻰ ﻧﻤﻰ ﺩﻫـﺪ ﻭ ﺁﻧـﺎﻥ ﻛـﻪ ﺩﺭ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﻋـﺜـﻤـﺎﻥ ﺍﺯ ﺳـﻔـﺮﻩ ﮔـﺴـﺘـﺮﺩﻩ ﺑـﻴـﺖ ﺍﻟﻤـﺎﻝ ﺳـﻴـﺮ ﭼـﺮﻳـﺪﻩ ﻭ ﺷـﻜـﻢ ﺑـﺮﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺻـﺎﺣـﺐ ﻣـﺎﻝ ﻭ ﻣﻨﺎﻝ ﻭ ﺧﺎﻧﻪ ﻭ ﻏﻼﻡ ﻭ ﻛﻨﻴﺰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭﻗﺘﻰ ﻛﻪ ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻋﻠﻰ ﭘﺴﺖ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﻤﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ، ﺑـﻠﻜـﻪ ﺍﺯ ﺍﻳـﻦ ﺑـﻪ ﺑـﻌـﺪ ﺑـﺎﻳـﺪ ﺑـﺎ ﺩﻳـﮕـﺮ ﻣـﺴـﻠﻤـﻴـﻦ ﺩﺭ ﺍﺳـﺘـﻔـﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﺑـﻴـﺖ ﺍﻟﻤـﺎﻝ ﻣـﺴـﺎﻭﻯ ﺑـﺎﺷﻨﺪ، ﻋَﻠَﻢ ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﺑﺮﺍﻓﺮﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﻋﺎﻳﺸﻪ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺑﺎ ﻋﻠﻰ ﻛﻴﻨﻪ ﺍﻯ ﺩﻳﺮﻳﻨﻪ ﺩﺍﺷﺖ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﻫﻤﮕﺎﻡ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ